درخت، دختر خاک است....
می دانید, به نظر من درخت ها آفریده شده اند تا آدم ها تنها نباشند.
درختها آدمها را خوشحال می کنند. نمی دانم چطور, اما زیاد دیده ام که یک نفر از کنار یک درختی گذشته,چند ثانیه به آن نگاه کرده و لبخند زده.
یا که در کنارش نشسته یا به آن تکیه داده و در تمام آن مدت حس در آغوش کشیده شدن داشته.
یا به هر نحو دیگری آن درخت آن آدم را خوشحال کرده و می کند و می خواهد کرد.
درخت ها حس زندگی دارند انگار.
اگر دست من بود دستور می دادم که در همه جا باید حتما یک درخت کاشته شود.
در خانه ها, مغازه ها, اداره ها و.....
و تمام اتاق های تمام اینها.
اما از آنجایی که حتی نمی توانم در اتاق خودم هم یک درخت داشته باشم,
ترجیح دادم به اختیارات واقعی ام در اعمال درخت در مکانهای مختلف فکر کنم که خوشبختانه یا متاسفانه به همین وبلاگ خلاصه شد.
این شما و این هم درختِ خیابان وانیلا.
دوستش بدارید و لبخندتان را از درختم دریغ نکنید :)
@Megan Duncanson
