لهیدن

حس شدیدا معذب گونه ای دارم از اینکه وسط اتاق داداشه نشسته ام که روی دیوار هایش پر است از عکس فقها و علما و اینها,

 و من دارم درش آهنگ لینکین پارک گوش می دهم :-/

حتی 2048 بازی کردن هم نمی تواند باعث شود سنگینی نگاه آقایان را روی خودم حس نکنم.

دلم می خواهد بروم عاجزانه از آقا اسماعیل بخواهم شیشه ی اتاقم را سریعتر عوض کند, 

من هیچ جای دنیا را با گوشه ی پر از کفر و شیطان و جن و اینهای اتاقم عوض نمی کنم ...

و اینکه نمی توانم تصور کنم یک نفر چطور می تواند در اتاقی که صدها جفت چشم درش هستند بخوابد.