Ascenseur
آسانسور یک کلمه با اصلیت فرانسوی است و به اتاقک یا پلتفرمی گفته می شود که آدمها و اشیاء را بالا و پایین می کند.
در گذشته برای جابجایی بیماران از آن استفاده می شد اما با پیشرفت تکنولوژی, کاربری های دیگری هم به آن اضافه شده و بنا بر سن و جنسیت و شغل و تعداد استفاده کنندگان آن در یک زمان, می تواند متفاوت باشد.
مثلا یک فضای خصوصی برای انجام کارهای خصوصی باشد (مثل آرایش کردن, خود را راحت کردن, پشتک بالانس زدن, و غیره که خودتان میدانید) یا وسیله ای تفریحی برای پر کردن اوقات فراغت, شنیدن و گفتن کامنتها بعد از جلسه یا کنفرانس, به رخ کشیدن ادب و احترام, بلاخره گیر آوردن فضایی برای پشت چشم نازک کردن برای حریفان و رقیبان و دشمنان, گوش دادن به آهنگهای الهه ی ناز و از کرخه تا راین, و ...
در آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی, یکی از کاربری های خیلی مهم آسانسور, "دیدن" همسایه هاست.
یعنی اینکه آدم بفهمد در کدام طبقه چه کسی زندگی می کند و چه شکلی است.
اینکه مثلا من بعد از چندماه, به طور اتفاقی بتوانم نی نی طبقه ی بالا را که هر روز راس ساعت پنج صبح داد و فغان راه می اندازد و من برایش غضه می خورم, بلاخره ببینم,
و حاج خانم طبقه ی دوم من را ببیند و بپرسد که بهتر شده ام یا نه.
از آنجایی که ارتباط خاصی نداریم و شاید فقط چند بار, همدیگر را در خیابان یا مجالس محرم دیده باشیم مطمئن بودم که شخصا چیزی راجب مریضی ام به او نگفتم,
و بعد از اینکه فهمیدم قضیه از کجا آب می خورد دلم می خواست با کفپوش وینیل آسانسور یکی بشوم.
چون احتمالا حاج خانم و خانواده, علاوه بر سرفه ها و عطسه های بنده, در جریان آن تورنومنت های "فین برتر" و "ایکس سرفه در دقیقه" را که با داداشه راه انداخته بودیم, هم بوده اند و احتمالا به صورت جدی هم پیگیری کرده اند و می دانند که در اولی داداشه و در دومی من برنده شدم.
البته یک مسابقه ی دیگر هم بود که تلفیقی از این دو بود و بنده در مرحله ی نهایی از آن انصراف دادم, چون داور داشت به نفع می گرفت و معلوم بود که از قبل با حریف ساخت و پاخت کرده بودند.
خلاصه اینکه آسانسور چیز خوبی است.
دیدن همسایه ها هم چیز خوبی است اما لطفا تمام سعیتان را بکنید که گند زدن هایشان را به رویشان نیاورید,
آنهم به صورت فیس تو فیس.
با تچکر
