تبلیغی به بزرگی پایتخت
در این سه سالی که این سریال پخش می شود هیچوقت اشتیاقی به دیدنش نداشتم.
حس می کردم این سریال مجموعه ای از لودگی های اگزجره شده برای کشتن وقت مردم است.
البته فیلم برداری محشر و آهنگ متن تلفیقی خلاقانه اش یک بحث کاملا جداست..
اما امسال این سریال با فصل های قبلش تفاوت فاحشی داشت ..
یک طور واقع گرایی و معمولی بودن درش موج می زد, چیزی که کارگردان فیلم سالها برای به تصویر کشیدنش تلاش کرده و تازه بعد سه سال کمی موفق شده چیزی را نشان بدهد که یک تکه از زندگی مردم است. انگار بعد از این همه سال تازه دستشان آمده که چطور باید سریال خانوادگی رئالیستیک با مایه ی طنز بسازند
نه تظاهر است نه اتفاقات دور از ذهن.
چیزی که من را به شدت یاد سریال فرندز می اندازد.
یک چیزی هم که توجهم را زیاد جلب کرد نحوه ی هندلینگ تبلیغ تاژ در سریال بود.
اینکه تبلیغ یک محصول را قاطی داستان فیلم کرده بودند جالب بود.
حالا بگذریم از صحنه هایی ک وسط فیلم یک بنر گنده نشان می دادند و صحنه های دیگری که به طور مستقیم عملیات تبلیغاتی انجام می دادند و آدم :| می شد.
البته اینها که می گویم دلیل بر تایید صد در صد نیست, باز هم ضعف های زیادی درش بود,
اما همچنان به خاطر این پیشرفت بزرگ در تلویزیون ایران خوشحالم.
