Now I am here

عوض کردن خانه هم می تواند یکی از معضلات بی سر ته زندگی یک انسان باشد.

فرقی نمی کند خانه ی حقیقی باشد, یا خانه ی مجازی.

 یک حس سردرگمی ناخوشایندی با خودش می آورد که به مرور زمان, اگر خانه ی جدید مورد نظر خوش شانس باشد,

می تواند جایش را به تعلق خاطر و یک حس خوب بدهد, و حتی برای آدم دوست داشتنی باشد.

اما از نظر من, حتا بدترین تجربه ی اسباب کشی هم می تواند یک حس خوشایندی درش باشد,

کشف گوشه گوشه ی یک جای جدید, به هرحال خودش چیز جذابیست.

حتا اگر دوست نداشتنی باشد.

خیلی چیزها در این دنیا وجه های دوست نداشتنی دارند.

 یکی از دلخوشی های آدم شاید می تواند این باشد که ار هر چیز, وجوح دوست داشتنی اش را استخراج کند و آن طور که حقش است با آن مثل یک چیز دوست داشتنی رفتار کند.